De gewoonte om visitekaartjes uit te delen bestaat al eeuwen; in de vijftiende eeuw was het in China al gebruikelijk om visitekaartjes te laten maken. De handelsreizigers die daar via de zijderoute kwamen, waren zo onder de indruk van het gebruik dat ze de gewoonte mee terug naar Europa namen. De Franse koning Louis de Veertiende (de Zonnekoning) was een groot fan van het visitekaartje en zorgde ervoor dat het gebruik ervan ook in Europa populair werd.

In die tijd had het visitekaartje overigens een hele andere functie dan zoals het tegenwoordig gebruikt wordt. Wanneer je vroeger een bezoek wilde brengen aan een hoogstaand persoon dan gaf je je visitekaartje aan een bediende, zodat die je met het kaartje kon introduceren bij degene bij wie je op audiëntie wilde. Als je te gast was bij een feest of een bal overhandigde je het kaartje aan de ceremoniemeester, zodat die je correct kon aankondigen.

In de zeventiende eeuw ontstond in Londen onder ambachtslieden en handelaren het gebruik om routekaartjes te laten drukken zodat klanten de weg konden vinden naar hun pand. Aan de andere kant van het kaartje prezen de ondernemers dan hun zaak aan, vaak met mooie illustraties. Het visitekaartje diende als een advertentie.

Geleidelijk kreeg het visitekaartje de functie zoals we dat nu kennen. Ondernemers moesten ten tijde van de Industriële Revolutie steeds meer samenwerken en gebruikten de kaartjes om adresgegevens uit te wisselen. Tegenwoordig heeft elke ondernemer, werknemer of ZZP’er wel een stapeltje visitekaartjes in z’n zak zitten om mee te netwerken.

En hoewel het visitekaartje met alle digitale mogelijkheden en sociale (zakelijke) netwerken die er tegenwoordig bestaan, feitelijk gezien zijn functie aan het verliezen is, is het gebruik om visitekaartjes uit te delen nog onverminderd hoog.

Op een visitekaartje staan meestal de volgende gegevens vermeld: naam met eventuele titels, de functie, de bedrijfsnaam, het mobiele telefoonnummer en eventueel ook nog een vast telefoonnummer, de adresgegevens van degene zelf (wanneer het om een ZZP’er gaat) of het bedrijf waar hij of zij voor werkt (wanneer het gaat om een werknemer of ondernemer), het logo van het bedrijf, het e-mailadres, de website en soms zelfs het nummer van de Kamer van Koophandel.

Visitekaartjes kunnen zowel enkelzijdig als dubbelzijdig worden bedrukt en soms worden ze ook een keer gevouwen. Tegenwoordig wordt het steeds gebruikelijker om op een visitekaartje ook een foto af te laten drukken.

Dikte papier

Qua dikte van het papier wordt meestal gekozen voor 250 tot 300 gram papier. Soms wordt het visitekaartje gelamineerd, het krijgt dan een extra beschermlaagje. Er bestaan speciale doosjes en clips om visitekaartjes in te bewaren. In de vorige eeuw was een verzilverd visitekaartjesdoosje een populair cadeau om te geven.

Formaat visitekaartjes

Over het algemeen hebben visitekaartjes in Nederland dezelfde maat, namelijk 85 millimeter bij 55 millimeter. Dit formaat wordt ook gebruikt in Duitsland, Frankrijk, Italië, Spanje en het Verenigd Koninkrijk. In Australië en Nieuw-Zeeland is de maat 90 bij 55 millimeter en in Canada en de Verenigde Staten zijn visitekaartjes 89 × 51 millimeter groot. In China is de standaardmaat 90 × 54 millimeter groot en in Japan 91 × 55 millimeter.

Vooral in Aziatische landen zoals China, Korea en Japan zijn er allerlei tradities rondom het aanbieden, ontvangen en bewaren van visitekaartjes. Wanneer je naar deze landen reist en er zaken doet is het belangrijk om deze gebruiken goed te beheersen. Het verkeerd aanbieden of aannemen van een visitekaartje kan worden beschouwd als een teken van minachting of onachtzaamheid. Niet een fijne manier om de handelsrelatie te starten.

Was het vroeger nog best kostbaar om een visitekaartje te laten drukken, tegenwoordig kun je voor weinig geld een hele stapel visitekaartjes bestellen. je hebt zelf niet meer een vormgever nodig maar kunt met behulp van allerlei vormgevingsprogramma’s zelf een kaartje ontwerpen.

Heb jij vragen over een visitekaartje? Laat het ons hieronder in een reactie weten!

 

[lastupdated format=”l j F Y”]